Dit zou niet mogen zijn.

Als ik dit soort berichten lees word ik altijd stil.
"Door de droogte in de Hoorn van Afrika worden een half miljoen kinderen met de hongerdood bedreigd. Dat zegt het VN-kinderfonds Unicef."

Wat hebben wij het goed. Ik ben dan kwaad op mezelf omdat ik klaag over het weer.
Toen Peter en ik, vandaag precies 19 jaar geleden trouwden, besloten we onmiddellijk iets te doen voor anderen omdat wij het goed hebben. We adopteerden financieel een kind via Plan. Het werd Marie uit Haïti. Ze was 3 jaar. We schreven brieven, postten cadeautjes, foto's en kregen brieven, tekeningen en foto's terug. Ze hoorde bij ons gezin. Toen Marie 18 werd, mocht ze niet meer deelnemen aan het project en namen we afscheid. We kregen van Plan de vraag of we een nieuw adoptiekind wilden steunen. "Tuurlijk wel!" Dit keer werd het een jongen, Oliver uit de Dominicaanse Republiek. Het is elke keer weer uitkijken naar post en foto's. Hij groeit als kool!
We kunnen niet alle kinderen helpen, maar deze 2 jongeren en hun gezin, hebben we alvast een duwtje in de rug gegeven.